ဆင္ျဖဴရွင္မင္း လက္ထက္ သကၠရာဇ္ (၁၀၆၀)ေလာက္တြင္
၀ဏၰေဗာဓန သတ္အင္း က်မ္းျပဳ အရွင္ဥကၠံသမာလာ အမႈးရွိေသာ အရုံဂိုဏ္း သံဃာေတာ္တိုု႕က ဓမၼ
၀ိနယ နွင့္အညီ ပထမ အႀကိမ္ ေျပာဆိုေသာ္လည္း အလဇၨီ အသင္းအပင္း အားႀကီးေသာေၾကာင့္ ဦးထုပ္ေဆာင္း
ရင္စည္း အေလ့က်င့္ မေပ်ာက္ကြယ္။
သကၠရာဇ္ (၁၀၉၅) ခုနွစ္မွာ မင္း အျဖစ္သို႕ေရာက္ေသာ
ဟံသာ၀တီပါ မင္းတရားလက္ထက္ အဘိဓာန္ နိႆရည္း စေသာ က်မ္းျပဳ ေအာင္ေက်ာင္စံထား ဆရာေတာ္
အရွင္ဥာဏ၀ရ အမႈးရွိေသာ အရုံဂိုဏ္း ဆရာေတာ္တို႕က ဒုတိယ အႀကိမ္ စာေပက်မ္းဂန္ နွင့္အညီ
ေျပာဆိုပါေသာ္လည္း၊ ၀ိနည္းမွန္း မသိရွာေသာ ရာဇ၀လႅဘ မင္းဆရာ ၀ိနည္းဓိုရ္ ေအာင္ေျမေရႊြဘုံ ဆရာေတာ္ေၾကာင့္
အမႈ မၿပီးျပတ္ေပ။
အမႈမၿပီးျပတ္မီအတြင္း မိုးထိေက်ာင္းေန
ဂါမ၀ါသီ ဦးထုပ္ေဆာင္းဂိုဏ္း ရွင္သာသနာလကၤာရ ဆရာေတာ္က “က်မ္းဂန္ေထြေထြ ထူးထူး ျပဆိုရမည့္ အရာမဟုတ္ေပ၊ ေရွး ပေ၀သဏီ အဆက္ဆက္က ဆင္းသက္ခဲ့ေသာ
အရာျဖစ္၍ ပကတိအတိုင္း ဦးထုပ္ေဆာင္း နွင့္ ေနထိုင္သင့္ေၾကာင္း” ဟံသာ၀တီမင္းထံ စာဆက္သြင္းေသာေၾကာင့္
မင္း အာဏာျဖင့္ ေတာေန အရုံဂိုဏ္း တုံဂိုဏ္း နွစ္ဦးနွစ္ဘက္လုံးပင္ ဦးထုပ္ေဆာင္း ျပန္ေခ်သည္၊
ေထဲရ၀ါဒ လဇၨီေပသလ သီလ၀ႏၱ ၀ိနယဂရုက ျဖစ္ေတာ္မူၾကကုန္ေသာ အခ်ိဳ႕ေသာ အရုံဂိုဏ္း ဆရာေတာ္ႀကီးတို႕သည္
အ၀ၿမိဳ႕ေတာ္ မွ ဖဲခြါ၍ ေတာေက်းလက္သို႕ ၾကြသြားၾကၿပီးလ်င္ ဦးထုပ္ကို ဆုပ္ဖဲ့၍ ၀ိနည္းေတာ္နွင့္
အညီ ေနထိုင္ သီတင္းသုံးေတာ္မူၾကသည္။
သကၠရာဇ္ (၁၁၁၃) ခုနွစ္ မင္းနွင့္တကြ
အ၀ၿမိဳ႕ကို ရာမညမင္းက သိမ္းယူၿပီးေနာက္၊ သကၠရာဇ္ (၁၁၁၅) ခုနွစ္မွာ မင္းအျဖစ္သို႕ ေရာက္ေသာ
ရတနာသိဃၤ အေလာင္းမင္းတရား မင္းႀကီးကလက္ထက္သို႕ ေရာက္ေသာအခါ တုံရြာ အရွင္ဂုဏသီရီ၏ အဆက္ႏြယ္ျဖစ္ေသာ
အတုလယသံဃရာဇာ ဆရာေတာ္က ဘုရင္မင္းတရားၾကီးအား စူဠဂ႑ိက်မ္း နွင့္အညီ ဥရ ဗႏၶန ဒုကုဋ္တင္
ရင္စည္းဂိုဏ္းသာ မွန္ကန္ေၾကာင္း စာဆက္သြင္းေသာေၾကာင့္၊ “သုံးဂိုဏ္း သုံးသြယ္ အကြဲအျပား မရွိေစနွင့္ ဒုကုဋ္တင္ ရင္စည္း အႏြယ္ခ်ည္း ျဖစ္ေစ”
ဟု မင္းအမိန္႕ အာဏာထုတ္ျပန္ေလသည္တြင္ “၀ိနည္းတရားေတာ္ ရွိသည့္အတိုင္း က်င့္လိုပါသည္”
ဟူေသာ ေထရ၀ါဒ လဇၨီ ေပသလ ေတာေန အရုံဂိုဏ္း ဆရာေတာ္တို႕၏ စကားကို ေရြနားေတာ္ ၾကားေတာ္မူျပန္လ်င္၊
“သာသနာေရးကိစၥ ထားဘိဦး၊ နိုင္ငံေတာ္ေရး ကိစၥ
ၿပီးေစၿပီးမွ စီစစ္ေတာ္မူမည္” ဟု အမိန္႕ေတာ္မွတ္ေလသည္။
No comments:
Post a Comment