တုံဂိုဏ္း ရုံဂိုဏ္း အဆုံးအျဖတ္ (၂)

သကၠရာဇ္ (၁၁၁၃) ခုနွစ္ မင္းအျဖစ္သို႕ ေ၇ာက္ေသာ စဥ့္ကူးမင္း လက္ထက္ ရုံသင့္ တင္သင့္ ကလဟ ၀ိ၀ါဒ စကားဆိုၾကသည္ ကို ၾကားေတာ္မူသျဖင့္၊ စလင္းၿမိဳ႕ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူေသာ သာသနသုဒၶိဒီပက က်မ္းျပဳဆရာေတာ္ အရွင္နႏၵမာလာ ကို ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္သို႕ ပင့္၍၊ မင္းႀကီးသည္ အေသာကမင္း အရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆ မေထရ္ထံ အယူ၀ါဒ မွန္ မမွန္ သင္ၾကား နည္းယူသကဲ့သို႕၊ ဘုရင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ပါဠိ အ႒ကထာ ဋီကာ တို၏ သေဘာယုတၱိ နႈိင္းညွိ ဆင္ျခင္ျခင္းကို သင္ယူေတာ္မူၿပီးေနာက္၊ သုဓမၼာ သဘင္ႀကီး၀ယ္ လက်္ာဘက္က ဒုကုဋ္တင္ ရင္စည္း တုံဂိုဏ္း အႀကီးမူးျဖစ္ေသာ ေတာင္ဘီလူး ဆရာေတာ္ ရွင္နႏၵေမဓာ အစရွိေသာ မေထရ္တို႕ကို ေနေစ၍၊ ေထရ၀ါဒ ရုံဂိုဏ္း အႀကီးမႈးျဖစ္ေသာ မင္းအို အရွင္ဂုဏလကၤာရ အစရွိေသာ မေထရ္တို႕ကို လက္၀ဲဘက္ကေနေစ၍၊ ပါဠိ အ႒ကထာ ဋီကာ လာရွိတိုင္း ျပဆိုၾကေစရာ၊ ေနာက္ဆုံး၌ တုံဂိုဏ္း ဆရာေတာ္တို႕က မိမိတို႕၏ အယူ၀ါဒ အေလ့အက်င့္သည္ ပါဠိ အ႒ကထာ ဋီကာ တို႕၌ လာသည္ မဟုတ္ပါ၊ စူဠဂ႑ိက်မ္းကို စြဲ၍ ဆရာအစဥ္အဆက္တို႕၏ အေလ့အက်က္မွ်သာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္ ဟု ၀န္ခ်ရေလသျဖင့္၊ သကၠရာဇ္ ၁၁၄၂ ခုႏွစ္ ဂါမပေ၀သန အရာ၌ ရဟန္း သာမေဏ မကြဲမျပား တခ်က္တည္းပင္ နွစ္ဘက္ သကၤန္းရုံ ဆုံးမျပသေတာ္မူရမည္ ဟု ဘုရင္မင္းျမတ္က အမိန္႕ေတာ္ ျပန္တမ္း ထုတ္ေတာ္မူသည္။ ၎ စဥ့္ကူးမင္း နတ္ရြာစံေတာ္မူၿပီးေနာက္ ကာလ၌ ရင္စည္းဒုကုဋ္တင္ တုံဂိုဏ္း ၀င္ ဆရာတို႕သည္ ေရွး ဂါမ၀ါသီ ဦးထုပ္ေဆာင္းဂိုဏ္း၀င္ အဆက္အႏြယ္ တို႕နွင့္ ပူးေပါင္း စည္းလုံးၾကၿပီးလွ်င္ မိမိ၀ါဒ မပ်က္ က်င့္ၿမဲ ၀တ္ၿမဲ ၀တ္ၾကျပန္ေလသည္။

သကၠရာဇ္ (၁၁၁၃) ခုနွစ္ မင္းအျဖစ္သို႕ ေ၇ာက္ေသာ အမရပူရၿမိဳ႕တည္ ဘိုးေတာ္ ဗဒုံမင္းတရားႀကီးသည္ သာသနာေတာ္၏ အညစ္အေၾကး မစင္ၾကယ္ေသးသည္ကို ျမင္ေတာ္မူသျဖင့္၊ ပညာရွိ သုခမိန္ တြင္းသင္း၀န္ ဦးညိဳ ကိုအမႈးထား၍ မင္း မႈးမတ္မ်ားကို အတင္ဂိုဏ္း အရုံဂိုုုုုဏ္း၀င္ ဆရာေတာ္တို႕၏ ေက်ာင္းေစ့ေအာင္ သြား၍ ေလ်ာက္ထား ေမးျမန္း စစ္ေဆး ပါဠိသာဓက ကိုေဆာင္ေစရာ အတင္ဂိုဏ္း ဆရာေတာ္တို႕၏ ေနာက္ဆုံးထြက္ဆိုခ်က္မွာ သာမေဏမ်ားကို ရြာသြားတြင္ ဒုကုဋ္တင္ ရင္စည္း ေစျခင္းသည္ ပါဠိ အ႒ကထာ က်မ္းဂန္လာ မရွိေပ။ တစ္ဦးကို တစ္ဦး အတုအပ က်င့္ေစမိသည္သာ ျဖစ္ပါသည္၊ ေနာင္ ပါဠိ အ႒ကထာ က်မ္းဂန္နွင့္အညီ ၀တ္ရုံပါမည္ ဟု၀န္ခံၾက၏။ ဤသို႕ ထြက္ဆိုသည့္အတိုင္း မွတ္သား၍ ဘုရင္မင္းျမတ္ထံ တင္သြင္းေလ်ာက္ထားၾကရာ ဆရာေတာ္တို႕သည္ တညီတညြတ္ ေျဖင့္မတ္စြာ ၀န္ခ် ၀န္ခံ ျပဳၾကသည္မွာ ကိုယ္အမႈကို ကိုယ္ပင္ စီရင္သည့္ အရာျဖစ္ေတာ့သည္၊ အထူးစီရင္ဖြယ္မရွိၿပီ၊ ပရိမ႑လ၊ သုပၸဋိစၱႏၷ ျဖစ္ေအာင္ သာမေဏမ်ားကို ရြာသြား ရြာ၀င္ ၀တ္ရုံၾကေစ ဟု အမိန္႕ေတာ္ရွိသည္အတိုင္း အညီအညြတ္ က်င့္ေဆာင္ၾကေလသည္။